गजल ( प्रेम र वियोगको संयोगको भाव )

आफ्नो आफ्नो कर्ममा हूँछ, सुख दुःखको हिस्सा तालमेल
जसलाई मुटूमा सजाई राख्यो, उसले नै गर्छ नयाँ झेल !

यो ' माया ' जिवन जिऊने सहारा होनी बुझ्ने कहीले?
प्रश्न निष्ठुरीलाई किन रच्यो ' प्रेम ' को यो झूटो खेल !

ऊदायौ सूर्य किरण बनेर, 'मायालु उज्यालो' छर्यौ मनमा
आशा देखाई धकेल्यौ अन्धकारको भुमरिमा अनि-भयौ ओझेल !

साँचै-म गलत थिएँ अन्जान व्यक्तिको मायाप्रेममा विश्वास राखें
बिछोडमा बाँच्न निकै गार्हो, बरु ! सजिलो सजाय आजीवन जेल !

@copyright
साहित्यकार प्रेममोती